ماجرای زن گرفتن کره خر
کـــره ای گــفــت بـــه بابای خرش // پــــدر از هـــمـــه جــا بـی خبرش
وقـــت آن اســــت بــــرای پســرت // ایـــــن الاغ نـــــــرّه ی کــــره خــرت
مــاده ای خـــوشگـل و زیـبا گیری // تـــو کــه هر روز به صحرا میری
وقـــت آن اســت کـه زن دار شـوم // ورنـــه از بـــی زنـــی بــیمار شوم
پـــدرش گــفــت کــه ای کـره خَرَم // ای عــزیـــز دل بـــابــــا ، پــســرم
تـــو کـــه در چــنــتــه نداری آهی // نـــه طــویـــلــه ، نه جُلی نه کاهی
تـــو کـــه جــز خـوردن مال پدرت // پـــــــدر نـــــــرهّ خـــــر دربــــدرت
هـــیـــچ کـــار دگــری نیست تورا // یک جو از عقل به سر نیست تورا
به چه جرأت تو زمـن زن طـلــبی // بـــاورم نـیــست کـــه ایـنقدر جَلبَی
بـــایـــد اول تـــو بــگـیـری کاری // بــهـــر مــــردم بــبـــری تــو باری
بعـد از آن یک دو تا پالان بخـری // بـهــر آن کُــرّه خـــوشگـــل بـبـری
یک طــویــلـه بکنی رهن و اجار // تــا کــه راضــی شــود از تو آن یار
بـعــد بـایــد بـخری رخت عروس // بـهـر آن مـاده خــر خـوب و ملوس
جُـــلـی از جــنـــس کــتـــان اعلا // روی جُـــل نـقــش و نـگـاری زیـبـا
بــعـــد بـــایـــد بـــکـــنی گلکاری // بــهــر مــاشـیـن عروس یـک گاری
وقــتی ایـــنـهــا بـــشـــود آمــاده // بــعـــد از ایـــن زنـــدگــیـــّت آغـازه
می بــری مـــاده خــرت را حجله // بــا تـــأنــی نَـکــه بـــا ایـــن عـجـله
بــشـنــو ایــن پــنــد زبابای خرت // پــــــدر بـــــا ادب و بــــا هــــنـــرت
تــا کـــه اســبــاب مــهــیــا نشود // موسم عــقــد تــو بــر پا نشود
پــس از امــروز بــرو بر سرِ کار // تــا نـــهـــنـــد آدمـــیـــان پــشتت بار
جزیـــــره اســـــرار آمیــــــز دانــش